Czarny szlak x 5

Sobota, 19 kwietnia 2014 · dodano: 21.04.2014 | Komentarze 6

Dzisiaj postanowiłam trochę pobawić się w terenie. Jedziemy przez Stanisławów i wbijamy za Pomocnem w las. Docieramy do czarnego szlaku w pobliżu Wąwozu Myśliborskiego. Dwa tygodnie temu wytyczaliśmy i poprawialiśmy tutaj drogę, aby była w 100% przejezdna. Czas przetestować trasę i przejechać ją w całości! 

Jedziemy elegancko po szlaku. Nie trzeba już się zatrzymywać. Jest płynność. W pewnym momencie czuję się zbyt pewnie i najeżdżam  za szybko na przeszkodę, którą zawsze pokonywałam z większą ostrożnością. Lekcja pokory. Przednie koło uderza w kamień. Prawie kończy się to lotem przez kierę, na szczęście udaje mi się przechylić na bok i zaliczyć miękkie lądowanie na mchu. 

W jednym ze strumieni moczę sobie stopę, ale nie zmieniam butów. Temperatura jest już na tyle wysoka, że mogę sobie pozwolić na luksus jazdy w mokrych skarpetkach. Zresztą i tak pewnie nie raz dzisiaj zmoczę buty;)

Tak nam spodobała się jazda po szlaku, że w sumie robimy go 5 razy- w tę i we w tę;) Dodam, że szlak warto robić w kierunku z Myślinowa do Wąwozu Myśliborskiego. Jedzie się wtedy delikatnie z górki i jest większa zabawa i flow:)

Teraz czas na parę zdjęć ze szlaku:

Przejazdy przez strumyk z innej perspektywy:



A tutaj ostatni strumień na szlaku:



No i słit focia oczywiście musi być:)



Dojeżdżamy do Wąwozu Myśliborskiego. Tutaj też można się trochę pobawić:)






Z Myśliborza jedziemy już jak zwykle szutrami przez Męcinkę. 

A kwiaty we włosach potargał wiatr:)



Przejazd przez pola dostarcza teraz niesamowitych doznań zmysłowych. Uwielbiam  kolor i zapach rzepaku- zwłaszcza wieczorem:)



Aby zwiększyć jeszcze bardziej doznania zapachowe robię sobie krótką przejażdżkę przez pole rzepaku:)





Wracamy przez Słup. Za nami zaczynają nadciągać granatowe chmury. Zrywa się silny wiatr. Już wcześniej zaczął mnie boleć mięsień przy prawym kolanie (ten sam co tydzień wcześniej), ale nie daję się początkowo i jadę szybko, żeby uciec od burzy. Udaje się to już w Warmątowicach. Niestety mięsień rozbolał mnie już na dobre. Doszliśmy do tego, że to raczej wina bloków, które przestawiły mi się w butach. Początkowo jadę pedałując sobie jedną nogą.  Jedną nogą robię też podjazd po kostce. Jest siła!:) Przeganiam nawet w ten sposób jednego rowerzystę! Ale musiał mieć minę, że go dziewczyna pedałując jedną nogą wyprzedziła!:) Kiedy docieramy do parku rezygnuję już z takiej jazdy. Nie chcę obciążyć za bardzo drugiej nogi;) Jadąc przez park łapię się więc za plecak Jarka i mam gratisowe holowanie pod sam dom;)

A na koniec filmik z mojego przejazdu czarnym szlakiem:)