Norwegia - dzień 23

Wtorek, 17 lipca 2012 · dodano: 18.07.2012 | Komentarze 2

Od rana leje. Para rowerzystów, która rozbiła obok namiot już się zmywa. I my musimy powoli ruszać. Dzisiaj czeka nas długa droga w deszczu- ponad 100 km. Zbieramy się powoli i po 12.00 wyjeżdżamy. Jedziemy w kierunku Bodo. Nawet cieszę się, kiedy wjeżdżamy do tunelu, bo możemy chociaż na chwilę schronić się przed deszczem. Po kilkudziesięciu kilometrach zatrzymujemy się na przystanku, żeby zjeść ciasteczka i kurczaki. Chwila przerwy, a ja już zaczynam dygotać z zimna. Najchętniej wskoczyłabym teraz do namiotu. Ale nic. Ruszamy dalej. Jedzie mi się ciężko nie tylko z powodu deszczu i zimna, ale również przez buty z gore-texu- pedałuję na blokach, bo nie zdążyłam kupić nakładek na pedały. Przez całą drogę praktycznie nie rozmawiam z Łukaszem. Kaptur zaciągnięty na głowę, twarz schowana w kurtce. Najgorzej jest, kiedy trzeba wymyć naczynia w lodowatym strumieniu, a ręce i tak już są wystarczająco zmarznięte. Mokre rękawiczki. Buty z gore-texu wkrótce też przemakają. Od góry. Dobrze chociaż, że ubrania się sprawdzają:) I jadę sobie tak w tym deszczu na „automacie”. Wyłączam się całkowicie. Żeby tylko jak najszybciej dojechać do miasta. Czasami spojrzę tylko na licznik. 30, 40, 50. O już połowa! 70, 60… Staram się myśleć o czymś przyjemnym…np. co zrobię, jak wrócę do domu. 80…Jest sklep! Co zrobi zmarznięty i głodny rowerzysta, gdy wpadnie do sklepu? Wiadomo. Szaleje I nie ważne, że jabłka kosztują 24zł/kg a mleko 13 zł. Chcę sobie poprawić humor, więc kupuję to, na co mam ochotę. A mamy ochotę na dużo rzeczy. Tak dużo, że mój Cube waży teraz łącznie ok. 40 kg. I nic, że będę musiała jeszcze pedałować tak obładowana do Bodo przez najbliższe 20 km w deszczu. Po drodze opowiadamy sobie dowcipy i o 23.00 dojeżdżamy do miasta. Mijamy bardzo dużo rowerzystek, które jeżdżą o tej porze. Pewnie z racji jasnych dni Norwegowie starają się maksymalnie wykorzystać każdą wolną chwilę, bo potem czeka ich długa noc i śnieg prawie do czerwca. Chwilę błądzimy i już jesteśmy w poczekalni objadając się zakupionymi smakołykami. W poczekalni siedzą również Polacy. Grają w gry online, korzystając z darmowego Internetu Po kilkunastu minutach podchodzi do nas śliczna Norweżka i sprzedaje bilety. O północy wsiadamy na prom i płyniemy na Lofoty cztery godziny. Zasypiam i śnię o magicznych, ciepłych wyspach..


Łoś super ktoś:)