Masyw Śnieżnika

Piątek, 5 czerwca 2015 · dodano: 11.08.2015 | Komentarze 4

Jak jadę z Grześkiem w teren, to wiem, że zawsze będzie fajna trasa:) I tym razem się nie pomyliłam:)

Najpierw idę na pociąg do Kłodzka o 6.00 rano. W szynobusie obok mnie siada grupka mężczyzn z rowerami i sakwami. Okazuje się, że to ekipa z legnickiego klubu rowerowego Ekorama. Miałam spać w pociągu, bo wczoraj położyłam się późno spać, ale jak zwykle rozgadałam się....i tak gadałam z wesołą ekipą aż do Kłodzka:) 

W Kłodzku czeka już na mnie Grzesiek. Wsiadamy do auta i podjeżdżamy jeszcze kawałek do Stronia Śląskiego, gdzie wskakujemy już w teren. Grzesiek zaplanował na dzisiaj trasę po szlakach Sudety Mtb Challenge- etapówki, której przejechanie marzy mi się od dawna...Mam nadzieję, że w przyszłym roku już się uda:)

Nie będę się rozpisywać. Było jak zwykle rewalacyjnie i wymagająco. Grzesiek zabiera mnie na kilka hardkorowych zjazdów z mega dużymi, luźnymi kamulcami. Na razie kiepsko idą mi takie odcinki i częściowo muszę sprowadzać rower. Zdecydowanie jeszcze nie mój level:)

Podjeżdżamy trzy razy pod schronisko pod Śnieżkiem. Za pierwszy razem mamy mały wyścig. Dzisiaj jednak nie mam mocy. Niewyspana i z zakwasami po wczorajszej jeździe w Rudawach- dzisiaj wjeżdżam jako ostatnia i nie daję rady przegonić Grześka na podjazdach..ani dwóch rowerzystów, którzy się z nami ścigali...

Grzesiek namówił mnie, żeby wtaszczyć rowery na sam Śnieżnik. Jest to jedyny moment, kiedy trochę kręcę nosem, bo średnio lubię prowadzić rower pod górę. A potem czeka nas zjazd, na którym Grzesiek pocisnął ładnie w dół...a ja...połowę sprowadzam i zjeżdzam dopiero już na tym korzennym odcinku. Sporo nauki jeszcze przede mną..

Potem robimy zjazd czerwonym szlakiem, którym kiedyś już miałam okazję podjeżdżać. Tutaj nie ma luźnych kamieni, ale za to duże głazy i korzenie. W większości zjazd udaje mi się wykonać bez większych problemów. Zadowolona z siebie jestem. Pochwalę się Grześkowi na dole...I wtedy, na najłatwiejszym już odcinku tracę na chwilę koncentrację. Popełniam głupi błąd- zjeżdżam wzdłuż długiego korzenia. Już kiedy tylko na niego najeżdżam, wiem, że cało z tego nie wyjdę..... I mam rację. Po chwili wpadam w poślizg i lecę przez kierę. Twarde lądowanie. Na szczęście bez większych obrażeń. Przyjęłam to na klatę. Dosłownie:)

Jedynie dłonie lekko oberwały. A właściwie kciuki. Grzesiek myślał początkowo, że tak mocno hamowałam, że aż ręce zaczęły mi krwawić:)



Jest OK! Możemy jechać dalej!:)



Potem czeka nas bardzo fajny podjazd do schroniska od innej jeszcze strony. Trochę ciężko mi idzie, bo mam teraz problem ze zmianą biegów, ale daję jakoś radę:)

Siedzimy sobie chwilę pod schroniskiem popijając zimną colę, a potem czeka nas już tylko ostatni, bardzo trudny zjazd w okolicy Czarnej Góry.

Na końcówce wypadu odzyskuję siły. Nie wiem, czy to ta cola, czy żel, który wcześniej wciągnęłam, a może adrenalina po glebie- w każdym bądź razie jeszcze mam trochę mocy, żeby pościgać się z Grześkiem na ostatnim z podjazdów. A potem już tylko szybki zjazd na parking.. Chwilę sobie jeszcze tam siedzimy pod Biedronką gadając przy coli i lodach- gorąco dzisiaj się już zrobiło!:)

Jedziemy autem do Kłodzka, ale na dworcu okazuje się, że uciekł już mi ostatni pociąg... No trzeba było więcej pod sklepem siedzieć:) Trudno. Jedziemy więc do Wrocławia. Ale przynajmniej przekimam się w aucie:)

Na dworcu we Wrocławiu wsiadam już do szynobusu i jadę do Legnicy. Miałam sobie dalej spać, ale znowu przysiada się do mnie- tym razem dość specyficzny chłopak i całą drogę do mnie nawija. Ach te spotkania w pociągach...:) Wracam do domu i padam na łóżko. To był bardzo męczący ale cudowny weekend! :)

P.S. Łydka przestała w końcu boleć:)