Dzisiaj rozpoczęłam nowy etap rowerowych wypadów. Ale o tym później...:)

Choć starałam się spakować bardzo minimalistycznie, to mój plecak jeszcze nigdy nie był tak ciężki. Wyruszyliśmy tuż po 6.00 rano. Zapowiada się piękny dzień! Już od tygodnia z utęsknieniem czekałam na tę chwilę:) Ale znowu za bardzo się rozpędzam....:)

Trasa leci jak zwykle przez Górzec szutrami. Robimy podjazd asfaltowy pod Lipę, a potem wbijamy na Kolorowe Jeziorka.  Po drodze zaglądamy do sztolni- niestety niedostępnej dla turystów...



Chyba jedyna zaleta bycia malutką- nie muszę się specjalnie wysilać w takich przejściach:)



Po chwili docieramy do najpiękniejszego kolorowego- Błękitnego Jeziora. Błękitny to oczywiście mój ulubiony kolor, więc nad jeziorkiem spędzamy dłuższą chwilę. Wciągamy kanapki. Pięknie tu! Prawie jak na Malediwach;)



Z Kolorowych jedziemy teraz żółtym szlakiem w kierunku Rudaw. Dojeżdżamy do Przełęczy Rędzińskiej.  Zaliczamy tylko krótki fragment odcinka asfaltowego. Ciekawa jestem, jak wygląda cały podjazd. Trzeba będzie tutaj jeszcze wrócić i przekonać się o tym na własnych nogach:) Widoczki na górze całkiem, całkiem:)



Ponownie wbijamy w teren.... Słonko pięknie przygrzewa.



Po chwili wjeżdżamy już na dobrze mi znany, niebieski szlak pieszy. Zaczyna się zabawa w terenie:) Tutaj ćwiczę podrzucanie przedniego koła:)



Po chwili wjeżdżamy na szczyt Wołek (878 m). Trzy razy próbowałam pokonać techniczny odcinek na podjeździe prowadzącym na samą górę. Ciężki plecak znacznie utrudnia zadanie- trzeba więcej siły w nogach! W końcu za trzecim razem udaje mi się zrobić podjazd bez wypięcia. Uff:)  A na szczycie w nagrodę czekają na mnie piękne widoczki na Karkonosze:)



Potem rozpoczyna się zjazd. Dojeżdżamy do odcinka korzennego. Niestety po ostatnich deszczach podłoże jest dość niepewne- koła wpadają w poślizg. Muszę bardzo uważać na zjazdach i  mocniej wysuwać tyłek za siodło, bo plecak waży dobrych parę kilogramów i łatwo o lot przez kierę.... Już na początku trasy Jarek łapie kapcia:



Ja w tym czasie z nudów zjeżdżam sobie dwa razy po korzeniach. Za trzecim razem Jarek już po załataniu dętki postanawia zrobić mi zdjęcie. Podnoszę głowę do góry. Chwila zapomnienia, dekoncentracji i zaliczam niezbyt przyjemną glebę;/



Upadek choć zupełnie niegroźny był trochę bolesny. Dwa duże siniaki na udzie i lekko zdarte nogi. Ale jak zobaczyłam później w domu to ujęcie, to nie mogłam przestać się śmiać:)



Trochę tracę flow przez tę glebę, ale już wiem, że jazda z tak obładowanym plecakiem to zupełnie inna bajka i staram się bardziej uważać na trudnych odcinkach. Jedziemy dalej po korzonkach...W sumie robię ten zjazd dwa razy, by odczuć różnicę- na lekko,bez plecaka, a potem z całym ekwipunkiem:



Na końcówce jest taki trudny odcinek, którego do tej pory nigdy nie zjechałam i nie wiem czy kiedykolwiek zjadę. Brawo dla Jarka, który dojechał aż do samego strumienia. 

Po chwili czeka nas zjazd szutrową drogą. Na trasie jest pełno betonowych rynien. W pewnym momencie źle robię podskok, uderzam tylną oponą o kant rynny i ...oczywiście łapię snejka;)

Na szczęście tuż obok- na Przełęczy Karpnickiej odbywa się Rajd Karkonoski. Możemy więc połączyć przyjemne z pożytecznym i oglądać wyścig podczas wymiany dętki:)



Asfaltem zjeżdżamy z Przełęczy Karpnickiej do Janowic Wielkich. Krótka przerwa pod Dino. Robimy megawypaśne zakupy i zaczynamy podjazd terenem pod zamek Bolczów. Podjazd w całości do podjechania. Na krótkim odcinku jedynie się wypinam, ale nawet podprowadzając rower nie daję się wyprzedzić grupce młodych chłopaków- w dodatku bez plecaków!:) 

Dojeżdżamy na zamek Bolczów i rozpalamy ognisko. A na zamku czeka na nas iście królewska uczta- pieczone kiełbaski, chipsy, krówki:)



Oczywiście kolacja nie miałaby miejsca, gdyby nie Jarek, który wtargał to wszystko na górę:) Oto bagaż Jarka.....



....a oto mój bagaż;) Ale i tak, wierzcie mi - nie miałam lekko:)



Jest 17.00. Moglibyśmy teraz wrócić do Legnicy, ale ....po co? :) Możemy wrzucić na luz, siedzieć przy ognisku- jak dla mnie coś pięknego!:)

Słońce powoli zachodzi. Nad Rudawami rozpoczyna się barwny spektakl:



Pora wskakiwać do śpiworów i kłaść się spać! Dobranoc!:)))



Ciąg dalszy nastąpi......:)