Wichrowe Chełmy

Czwartek, 25 grudnia 2014 · dodano: 28.12.2014 | Komentarze 3

Drugi dzień wyzwania... Nie było łatwo. Właściwie to cholernie ciężko. Gdyby nie to wyzwanie pewnie dawno bym odpuściła....

Na początku jest całkiem spoko. Jedziemy przez Warmątowice, a potem odbijamy na Męcinkę.

Szutrami okrążamy Górzec i postanawiamy wjechać na szczyt czerwonym szlakiem. Po chwili następuje jednak szybka zmiana planów- odbijamy w lekko zarośniętą drogę po wycince i rozpoczynamy eksplorację nieznanej nam dotąd ścieżki. Całkiem przyjemny jest ten odcinek. A dodatkowo daje niezłą osłonę przed wiatrem.





Nie wiemy, dokąd nas ta dróżka doprowadzi. Aż w końcu wyjeżdżamy tuż przy szlabanie. Podjeżdżamy jeszcze kawałek na samą górę. Zastanawiamy się, co robić dalej. W sumie tak źle nie jest. Za moją namową zjeżdżamy więc do Pomocnego. Niby krótki zjazd ale ten kawałek pod wiatr daje mi mocno popalić.

Wiatr jest tak mocny, tak przeszywający i lodowaty, że wyssysa ze mnie całą energię życiową i totalnie odbiera mi przyjemność z jazdy.  Pogrążam się  we własnych myślach. I walczę z wiatrem. Ale chyba przede wszystkim walczę jednak sama z sobą... Po co to robię? Czy warto w ogóle tak się męczyć? Łzy powoli napływają mi do oczu. Łzy złości- bo obawiam się, że przez te wietrzysko nie dam rady ukończyć wyzwania... 

Mam już dość dalszej jazdy. Odbijamy na Muchów, a potem zjeżdżamy do Chełmca. Po drodze skręcamy jeszcze na Jeżyków i tym razem podjeżdżamy już Górzec czerwonym. 
Jeszcze tylko zjazd szutrami do Męcinki i już na szczęście z wiatrem w plecy lecimy do Legnicy.

Do domu wracam sponiewierana i padam ze zmęczenia na łóżko.. A przede mną kolejne dni jazdy....